Ne olursan ol yine de gel Sonbahar

Hani hep bir şekilde ne yaparsan yap ait olduğun bir mevsim vardır. Kimi çiçekler açıp bahar gelince gerçek mutluluğun bu olduğunu hatırlar, kimi düşen ilk karla birlikte kendine gelir öyle bir manyaktır, kimi Haziran'la birlikte tamam der ''Yaz iyi ki var!''. Ben hep sonbaharcılardan oldum. Belki sonbaharın o sakin, dingin, her haliyle biraz hüzünlü biraz da o hala umudunu kaybetmeyen hallerinden.. Belki hem biraz kırılgan, hem biraz da görmüş geçirmiş bilge biri gibi vakur ve güçlü oluşundan.. Belki de tamamen basit bir sebepten, bir sonbahar akşamında doğduğumdan... Bilmiyorum ama sonbahar bir mevsimden çok daha başka bir şey.

Artık mevsimler şaştı hiç bir mevsim eskisi gibi değil tabi. 2 ay bahar 5 ay yaz derken hiç bir mevsimi şöyle doya doya yaşayamıyoruz ama sonbahar sonunda dün gerçekten geldi. Evet belki tam olarak sonbahar diyemeyiz, sonuçta sonbahar deyince hemen bir kuru ağaçlar sarı yapraklar filan hemen o kafaya giriyoruz ama dün mesela tam bizim o klasik Tumblr kızı moduydu direk. Dün ben eminim ki binlerce kızımız dört bir yanda kahvesini kitabını alıp camın yanına oturup battaniye altında nutella kaşıkladı. Yağmur damlasının cama vurduğu selfieler filan klişeler gırla.

İnsan üzülüyor tabi, her şeyi klişeleştirdiniz iyi hoş da bir sonbaharımız vardı bari onu bıraksaydınız be kardeşim diyorum ama tapusu bende değil bu neyin havası! Neyse işte hazır sonbahar da gelmişken tam o huzurlu hırka halleri, botları çizmeleri giymek filan bütün bunlar bir insanı neden bu kadar mutlu eder bi yandan da bunu sorguluyorum çünkü gerçekten anlamıyorum. Nasıl yani az önce sonbahara aşk nağmeleri yazan sen değil miydin dediğinizi şu an gayet net duyuyorum ama inandığımız şeye öyle körü körüne de bağlanmıyoruz sonuçta, bi oturup sorgulamak da lazım ''Ben buna niye inanıyorum neden seviyorum istiyorum'' diye. Tamam belki sonbahar deyince artık akla sadece Tumblr kızı geliyor ''Ne ekmeğini yediniz şu sonbaharın be kardeşim'' diyor insan filan ama olay sadece bu da değil. Evet tamam insan sevdiği şeyin böyle herkesleşmesini istemez ama sonbahar yani gri, soğuk, bunaltıcı, depresif bir mevsim sonuçta. Böyle bir şeyi hangi akıllı sever lütfen biri bana açıklasın.

Daha bebekken evet abartmıyorum daha el kadar bebeyken denize fırlatılıp yüzme öğretilecek kadar denizlerde büyümüş biri olmamı bir kenara bırakacak olursak görür görmez koşup sarılacak kadar sonbahara ayılıp bayılmam ya da bayılmamız bana cidden saçma geliyor. Kafam kadar kazaklar, tiftik tiftik kaşındıran boğazlılar hırkalar botlar giymenin, kim takarsa taksın hiç bir şekilde yakışmayan o çirkin berelerin kaşkolların filan nesi güzel Allah'ın aşkına? Hayır bir de huzurlu hava diyorsun iyi hoş da o rüzgarda föndü maşaydı hiç bir şey kalmaz, yüzüne fır fır esen yağmur damlalarını sileyim derken makyajın bozulur, istediğin kadar kat kat giyinip üşümeyeceksin sansan da hep bir şekilde üşürsün filan. Sadece bunlara taktığımdan değil elbette, öyle yaz gibi püfür püfür telaşsız ve hafif bir mevsim değil onu diyorum. Yoksa yemişim fönü, önemli olan ruhumuz huzurlu olsun. Demek istediğim, sonbahar hiç de öyle filmlerdeki gibi huzurlu, sakin, aman da kafa dinlemelik sessiz yürüyüşler filan öyle bir mevsim değil yani yok öyle bir dünya. Velhasıl.. bunlar hep sorgulamadan inanılmış şeyler. Ama yine de ne olursa olsun hiç bir şey sonbaharın güzelliğini değiştirmiyor bu da bir gerçek.

Diyeceğim o ki bakmayın siz bana, güzeldir sonbahar. Kansızlıktan elleri buz gibi birinin dokunması gibi sürekli içimizi üşütecek kadar soğuk olsa da, kapkaranlık ve baya gece gibi sabahlara uyansak da, hava erken kararıp güneşin batışını izleyemiyor olsak da çılgınca huzurludur sonbahar ve insana sanki hep biraz da kendini hatırlatır. Oturup film izler gibi kendi hayatını izlemek gibidir. Yaz gibi yüzeysel, bahar gibi dengesiz, kış gibi itici değildir. Hep biraz gizemlidir.

Zaten aslında öyle herkesin sevdiği sıradan, düz, niye sevildiği mantıkla açıklanamayacak şeyleri sevmek de insanı biraz sıradanlaştırır hep.

Bu yüzden ne olursa olsun hoş geldi sonbahar, iyi ki geldi.