7 Nisan 2017 Cuma

Kendi olmayıp kendisine ihanet edenlerin dayanılmaz iticiliği

Eskiden beri insanları izlemeyi, ama gerçekten izlemeyi ve onları öğrenebilmeyi seven biri olarak ara sıra kendi çapımda ufak tefek tespitler yapıyorum. Ama bunlar asla önyargı değil tabii, bazılarımızın da çoktan farkettiği gerçekler diyelim. Neyse işte geçenlerde tvde denk geldiğim bir şeyle düşündüm ve yine böyle bir tespitle karşınızdayım.

Böyle bakıyorum mesela feyste filan, adam/kadın habire "sevelim sevilelim", "gökkuşakları negzel" kıvamında takılıyor. Ama aynı kişinin gerçek hayattaki halinin hiç alakası yok o "iyi insanla", yani gerçekte tam bir "anti-iyi insan". Bir de mesela durmadan "kadınlar, kadınlarımız" diye gezinen tiplerin bazısının ilk fırsatta başka bir kadının arkasından çılgınca gıybet çevirdiğini çok gördüm.

Maksat duruş kasmak işte "Ben böyleyim, ben şöyleyim" yapıp birilerinin takdirini, beğenisini kazanıp biri olmaya çalışmak. Çünkü kanıtlamak için ölüp bittiği şeylerin hiçbirine sahip değil de ondan. Çünkü aslında biri değil, hiç olamamış. Biriymiş gibi davranmak için yanıp tutuşuyor, kısaca kendini kafasında yarattığı kişi sanıyor.

Koskoca Tarkan demiş "Kendin ol" diye boru mu
Allahımm bir de bu tiplerin çoğunda neden hep bir "Duyarlılık kasmak" var anlamıyorum. Sanırsın sabah kimsesiz çocukları ziyaret, öğleden sonra huzurevinde iki sohbet, akşam da arkadaşlarıyla beraber hayrına sokakları süpürmüş de gelmiş haspam.

Artık nasıl bir rol yazmışlarsa kendilerine, gerçek hayatla ya da gerçek kendisiyle asla uyuşmuyor. Gece gündüz x plazada asgari ücretle eşşek gibi çalışıp, hiç bir sosyal faaliyete katılmaya vakit bulamayacak kadar sistemin kölesi olmuş ama asla bunun farkında olamayan "kıreyatif" reklamcı tiplerden hiç bir farkları yok. Ama sorsan "Yiaa geçen şu toplum kuruluşunun yürüyüşündeydieemm, eğett yhaa çok üzülüyomm kutup ayılarına, bi de küresel ısınma var uff :(" triplerinde. Yalan tabi, çünkü bilmemne marka gözlüğe bayılıyor, altında da bilmemhangi marka araba. Canım benim ya.

Hayır yani insan merak ediyor, aynaya bakınca hiç mi bir şey farketmiyor, hiç mi bir tuhaflık görmüyor bu tipler valla anlamadım gitti. Kendine yabancısın aslında, ne acı. İnsanın kim olduğuyla nasıl biri gibi yaşadığı uymayınca ortaya nasıl bir sahtelik, nasıl çiğ bir iticilik çıkıyor farkında değiller herhalde. Hep böyle bir "cosplay gibi" klip tadında rol keserek yaşamak nasıl bir ızdırap olmalı, insan onlara üzülmeden de edemiyor.

"Bütün bunlardan banane canım" diyor içim bir yandan ama işte böyle tuhaf tipler hepimizin hayatından bir şekilde geçiyor ne yazık ki, yalnız değiliz yani demeye getiriyorum bir nevi.

Keşke kimse kendi olmaktan korkmasa, bu kadar mı zor yani diyorum kendi kendime. Elli kere yaşamayacağız sonuçta, ne gerek var şu koskoca evrendeki küçücük basit hayatlarımızda fake olmaya. Ne gerek var artisliklere, kendin ol sen ol işte mis gibi, diymi ama?