10 Ocak 2013 Perşembe

seviyorum işte var mı diyeceğin!

bugünlerde feci şekilde evcil hayvanım olsun istiyorum! hiç beklemediğim bir anda ya bir İran kedisi, ya King Charles ya da herhangi bir türden minnoşlar karşıma çıkıyor. eskiden kediciklerin köpeciklerin yanından geçerken titreyerek ve son duamı ederek geçen ben, şimdi gördüğüm yerde kucağıma alıp sonsuza kadar öpüp sevmek istiyorum. sokakta bulduğum bir kediciği kaptığım gibi kucağımda eve getirsem annemin yüzünün alacağı şekil ve çıkaracağı seslerden korkmasam ilk gördüğüm yerde bir minnoşum oldu olacak.

fobi denen şey ilginç mesela. düşünsene kediden köpekten korkuyorsun, hadi köpeği anlarım havlıyor filan ama kediden korkmak ayrı olay. kediden kaçan insan görüntüsünü düşündükçe kahkahalarla gülesim geliyor ve bana kendimi hatırlatıyor. şu aralar böyle güldüğümden anlıyorum ki, bence ben fobimi yenmişim! nasıl oldu bilmiyorum ama sanırım bunu başardım!

üniversiteye başladığım gün, kampüse girdim. abartmıyorum o kale gibi kapıdan girdiğim an adım başı 80 tane köpek gördüm! üstelik hepsi de bulldog! işte o an dedim ki ''Allah seni naapmasın Reklamcıinsankişisi, seçe seçe bu okulu mu seçtin! bildiğin bulldog mafyasının tam ortasındasın dostum!'' tabi böyle şuurlu şuurlu konuştuğuma bakma, altıma yapmam an meselesiydi ve derse de geç kalmıştım. 2 sene sonra, abim eve 2 tane Kanada kurduyla geldiğindeyse benim için son arzumu düşünme vakti gelmişti. bildiğin kurt! beyaz tüyleri ve masmavi gözleri olsa da basbayağı kurtlardı. bi gün balkondan bakarken tesadüfen görmüştüm kız olan arkadan erkek olanın üstüne çıkmaya çalışıyordu şapşirik sdfgghjk. çok tatlılardı salaklar ama kurtlardı işte sonuçta. bugün, ne zaman okula gitsem bizim okulun mafyası köpüşleri kucağıma alasım geliyor, ama bulldog olanlar hariç.



ben de Reklamcıinsankişisiysem kafama koyduysam yapıcam!


geçenlerde bi kız arkadaşımla finalden çıktık kampüste kütüphaneye doğru gidiyoruz. o köpeciklere nassıl içim gitti Allah'ımm. böyle sanki bi hata yapmış da gözleri dolmuş gibi bakması, başını eğip kendini sevdirmek için çabalaması.. hava soğuktu kucağıma alıp eve götürcektim resmen ama tam 1,5 saat yol gidiyorum metrobüse bineyim derken bi bakıcam yok gitmiş işte o zaman kendimi keserim! hadi yol olayını geçtim bi şekilde eve geldim diyelim, uuvvv evde kıyamet kopar. sen daha öğrencisin kendine bakamıyorsun bi canlıya bakmaktan söz ediyorsun diye bin tane zılgıt yicem. ki haksız da değiller.

sırf giydiği marka kıyafetlere yakışıyor diye, ya da kız/erkek tavlamak için gidip mal gibi evcil hayvan satın alanları düşününce acaba bir hayvanım olursa gerçekten iyi bakabilir miyim, altından kalkabilir miyim diye düşünmeye de başladım. bunu yapamazsam onlardan bi farkım kalmayacak ve bu en son istediğim şey. çünkü şaka bi yana bi canlıdan bahsediyoruz. ne bileyim ben kahvaltıdan nefret eden, poposunu kaldırıp da kahvaltı hazırlayacak bi tip değilim yapınca da gayet uyuz olarak yapıyorum. öğle ya da akşam da anca şekerim düşüp elim ayağım titreyince bi de üstüne King Kong gibi çıldırınca yemek yemek aklına gelen biriyim ve ona da kendime davrandığım gibi davranmak istemiyorum. çünkü cidden onu kendimden bile fazla düşünmek istiyorum(şu an bu cümleyi yazarken bile benim kesinlikle bi bebişim olsun istedim). ama sonra kötü ihtimaller aklıma geliyor. sonuçta her canlının bir ömrü var ve zamanı geldiğinde hepimiz gideceğiz. işte bu gerçeği düşününce, hayatımda hiç evcil hayvanım olmamasına rağmen içimin acıdığını hissediyorum. buna dayanabilir miyim bilmiyorum.

sanırım şimdilik uzaktan sevmem gerekecek ama bi delilik yapıp her an bir bebeğim(kedi ya da köpek hiç fark etmez) olsun diye bi mucize bekliyorum. bi sabah uyansam ve yanıbaşımda bir bebek, ah ne çok isterdim... dışarı çıkmaya üşenen ben her gün her akşam her sabah onunla gezmek için can atardım! bütün paramı ona üst baş, oyuncak bişiler filan almak için harcardım. yok yok ben galiba dayanamıycam, ya var ya şeytan diyor sabah kalk eve hayvanla gel! ANNE BABA BENİM HAYVANIM OLCAK HABERİNİZ OLSUN sdfghjk!!

evlilik çağındasın diyen mahalle baskısı bir yana, ben şu an koca değil evcil hayvanım olsun çok istiyorum. ki sanırım bu yüzden de evde... neyse tamam devamını yazmıyorum :)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder