ben nasıldım ve sen?oyun oynuyor gibiydik.gerçekti,apaçık.gözle görülüyordu bakışların,duyulabiliyordu tebessümün ince bi nağmeyle.ellerimden tutmuştun ama ben yok gibiydim sanki.besbelli,toydum.nereden bilebilirdim...oysa sen suçlar gibiydin.nereden bilebilirdin?
sanki senle hiç karşılaşmamış gibiyiz şimdi,yollarımız hiç kesişmemiş gibi.adımı bile bilmiyorsun,adını bile bilmiyorum gibi.oysa şimdi sen,herşeyim gibisin.şimdi,onca zaman seninle konuşmadıklarımızı sana anlatıyor gibi,sen yanımdaymışsın gibi anlatıyorum içimden kendime.duyarsın sanıyorum.oysa sen hala suçluyorsun beni.oysa ben hala her şarkıda seni düşünüyorum.
dünyevi herşeyden geçtim,herşey olur herşey elde edilir de,bir aptal pişmanlıklar koyuyor adama.asla söyleyemedikleri.bazen oturup umut ediyorum ama,güneşli bi öğleden sonra,hiçbir şey olmamış gibi tebessüm ederek karşıdan geleceksin,oturacağız yanyana.iki lafın belini kırmayacağız,çünkü biz narin şairlerdik senle.kelimeleri kıramayız ki,biz kimseyi kıramayız ki.konuşmadıklarımız dile gelecek,gözümün dalıp gitmeleri boğulacak yol gözlemicem çünkü yanımda olucaksın.içimde oturup duran ve beni anlamayan tuhaf hüznüm olarak kalmayacaksın.sigara yakacağız birer.yakmalıyız.
bunlar var kafamda bugünlerde.dibine kadar kendini yiyip bitirmelerle geçiyor bu aralar hayat.oysa sen bilmiyorsun.ve belki konuşmayacağız.hep eksik kalacağız ve sen gideceksin.yıllar sonra bile kulaklarını çınlatacak şiirlerim,şarkılarla benimle olacaksın.
sen beni tanımadın,ben senin içini gördüm.
çocuğum gibisin,senden vazgeçemem ki.seni kendi ellerimle büyüttüm ben,ılık bahar akşamlarında martılarım oldun,şiirlerim,emeğim,düşüm,turgut'um uyar'ım,cemal süreya şiirlerim...sen bilmesen de yolunu gözlüyorum.gurur yapıyor için,için tereddütte için beni anlamayı istememekte diretiyor,nedenini bilmesen de için benden nefret ediyor.sana ihanet etmedim oysa ki.
kendini düğümleyen bir karmaşaydım ben.beni ben bile çözemezdim.
hızla ileri sarılmış aceleci bi hikayeyi yaşadık,telaşsız.oysa ne sen bırakabilirdin telaşlarının elini ne de ben sakin olabilirdim.şimdi di'li geçmiş zaman kullanmak bana aptalca geliyor.yıllar sonra karşılaştığımızda da görmezden geleceğiz birbirimizi.ama ben bunu istemiyorum.sen benim şiirlerimdin,şarkım'dın,şiirlerimsin,ayrılık bizi iki yabancı yapmamalı.sürünmemi istiyor gibisin,aşındım oysa zamanaşımıyla.ölmemi ister gibisin,öldüm oysa,ölü bi kadın konuşamasa da.şimdi terket gururu,bırak gitsin aptal arabesk filmlerindekine benzeyen günün birinde karşılaştığında birbirini tanımıyormuşçasına duran sevgililer gibi halimizi.öyle olmayalım biz.kalabalıktan değildik biz,birbirimizin ellerinden tutunca kalabalık oluyorduk,kendi kalabalığımızdık.
tüm o karşı çıktığımız düzenin bi parçası oluyorsun şimdi.olma.sen benim oyun arkadaşımdın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder