seninle ilgili yazacağım milyonlarca şeyim var. sen beni görmedin ama seninle büyürken ben, hayaller kurarken ellerimle ve birçok kereler de aptalca gerçekleri görüp kendimi upuzun kuyulardan diplere düşürerek sana aşıktım ben hep. hep. kendimi bildiğim zamanlarla başladı seni bilmek. ve sonra akıp gittin zamanla kalbimden ruhuma, ruhumdan hayatıma. neredeyse gelecek planlarımın hepsinde seni bir yerinde mutlaka görmek istiyordum. çocukça birşey dediler, imkansız dediler, gerçeküstü dediler, saçmalık dediler falan filan. hiçbir şey umrumda olmadı, bu da olmadı tabi.
sonra baktım bi gün tesadüfen gördüm evlenmişsin. hayır şimdi evlenmiş olman travma nedeni. bunu tesadüfen öğrenmek başka bi travma. allahım dedim ben onca hayaller kurdum seninle ben evlenmeliydim, ben seninle evlenicektim. oğlum sana benziycekti. seninle aynı şehirde bir yerde şu an bu satırları yazdığımı bilmiyorsun ne kötü birşey bunu hiç bilemeyeceksin. ki okusan bile yabancı isimli sarışın karın kim bilir ne küfürler edicek. dağdan gelip bağdakini kovmuş olmasına birşey demeyeceksin. bu lafları etmedim farzet sen, üzülürdün okusaydın eğer. ne de olsa hayatını geçireceğin kadın, karın, sevdiğin kadın o. sırf sana saygımdan susuyorum bu yüzden. dikkat ettiysen bu paragraftan itibaren senli benli yazmaya başladım ama bu yeni birşey değil ki. ben hep senle düşündüm senle baktım senle gittim ve geldim.
aramızdaki onca seneyi silemem. aramızdaki mümkün olmayışı yokedemem. bu birçoklarına olduğu gibi sana da çocukça gelicektir. sıradanlaştıracaksındır. yıllar önce maillerime cevap verdiğin zaman hissettiğim ruhani, görünmez, gökyüzünde olma hissini, yıllar önce ne yapıp edip telefon numaranı bulup seni aradığımda ilk defa seninle telefonda konuştuğumda sesini ilk defa duyduğumda hissettiğim göğe yükselişi, yıllar önce geldiğim ve seni gerçekten gördüğüm o ilk konserde beni görmesen de bir tek seni gördüğümü, olabilecek tüm anlamlarıma seni ekleyecek olmamı, sana dair biriktirdiğim hayatımda biriken herşeyi ama herşeyi görünmez bir düşüncenle yere düşüp kırılan cam bir bardağın birbirinden ayrılan üzgün parçaları gibi dağıtacaksın dört bir tarafa, senden ve benden çok çok uzaklara.
yazdığım yazabileceklerim kafamdakilerin kalbimdekilerin çok azı ve onları anlatışım beceriksizce. çünkü suyun, aşkın, hayatın anlatılamaması bu.
hep yanımdaydın biliyor musun. seni tanıdığım için hep mutluydum ben. seni gördüğüm için hayatın güzel olduğuna inandım. eşsiz varlığın, içimde varolan güzel ruhun, savunmasız bir çocuk oluşun benim çocuğum gibi oluşun, gülümsemen ve seni anlatan herşey yıllardır benim için ifade ettiği anlamı ve güzelliği hiçbir zaman kaybetmedi. mucizeydin. iyi ki hep vardın.
seni seviyorum Kerem Özyeğen. iyi ki doğmuşsun Sen...
reklamcıinsankişisi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder