7 Ağustos 2012 Salı

hayat çok tuhaf...

şu sıralar kendimi South Park'taki Kenny gibi hissediyorum. öyle yalnız ve hep başarısız. nereye adım atsam başıma iş açmış gibi beceriksiz. tıpkı arkadaşları Kenny'yi ararken onun o esnada ölmekle meşgul olması gibi. tıpkı Kenny gibi, asıl olmam gereken yerde değil de gayet alakasız bi şekilde harcanıyomuşum gibi.


geçmişimle yüzleştim, tam bi aptalmışım!
 
az önce gördüğüm şeyle dünya başıma yıkıldı. az önce gördüğüm şey bana ''daha ilkokuldayken yaptığın şey geleceğin hakkında ipuçları vermeye başlamış salak!'' dedirtti. ne mi gördüm?

ilkokulda deli gibi hoşlandığım sınıf arkadaşım feyste yeni sevgilisiyle çektiği bi fotoğraf paylaşmış. ama ne fotoğraf! dalga geçmek gibi olmasın, Allah affetsin ama o kızı o çocukla bakışırken gördüm ya, benim kafamdan kaynar sular şırıl şırıl döküldü. bu kıza böyle bakan çocuğa nasıl aşık olmuşum lan ben diye kendimden tiksindim. neyse ya, ilkokulda hoşlandığım tek sınıf arkadaşım o değildi nasılsa, canım sıkıldıkça birinden vazgeçip öbüründen hoşlanıyordum şıpsevdiliğin bokunu çıkarmıştım zaten deyip biraz olsun rahat bi nefes alsam da, abi diğerlerinin de ondan geri kalır yanı yok ki! arkadaş, hepsi mi aynı şeyi yapar! bi insanın ilkokulda hoşlandığı bütün çocuklar mı yıllar sonra birer gerizekalıya dönüşür! yemin ediyorum, yıllar sonra bugün tek tek hepsinin kapısına gidip ''ee siz ilkokulda aşkıma karşılık vermezseniz na böyle olur geleceğiniz'' demek istedim. Allah'tan o zaman onlardan hoşlandığımı bilmiyorlardı, şimdi yazıyı okuyan gelir ''vayy sen benden mi hoşlanıyordun kız ;) '' sanırsın 9 yaşındayken hoşlandım ya, gelmişim 23 yaşına hala ölüp bitiyorum ondan başkasını gözüm görmüyor. he canım he senden hoşlanıyordum, senin gibi bi sümsükten! nerden bileyim böyle olacağını! bilseydim gider ota böceğe aşık olurdum sana olmazdım, gidip bi fidan dikseydim şimdiye ağacım vardı be sen ne diyosun! gerçi daha o zamandan belliydi senin ne kadar salak olacağın da işte, zaten miyobum bide aşık olmuşum tam kör olmuşsam demek. unuttum sanma yani, cücenin önde gideniydin. ama her nasılsa, sınıfın en uzun 2. kızı olsam da deli gibi abayı yakmıştım işte sana. salaklık naparsın. şirin bişiydin yine de hakkını yememek lazım şimdi yiğidi öldür hakkını ver. ama nerden baksan, 8-9 yaşlarındaki erkek çocukların neredeyse hepsi şirindir lan. e nerde kaldı o zaman senin farkın! tüh, hata etmişim, seni çok abartmışım(var böyle tipler, 14 yıl önceki hesabı 14 yıl sonra görüp pişman olan küçük hesaplar peşindeki adamlar. ayynı ben.)

sabahın 7'sinde oturup kendi kendime ilkokulda yediğim haltları hatırlayıp üşenmeyip bi de tıkır tıkır yazdım ya Allah da beni bildiği gibi yapsın emi. abi napiyim acayip bi uykusuzluk. he bundan bahsetcektim ben de. ya nolcak bu uykusuzluk, adamlar daha bu sabah Curiosity(merak) diye bi araç gönderdiler Mars'a. neymiş, hayat var mıymış yok muymuş. lan sen önce evinin önündeki çöplüğü temizle. önce bi gel, benim insanım napıyor neediyor, var mı bi derdi sıkıntısı karışanı edeni. ama nerde o vefa bilimadamlarında. varsa yoksa Mars. delikanlıysanız, yiyosa şu uykusuzluğa bi çare bulun lan! siz şahitsiniz, erkekse bunlar gider delikanlı gibi bitirirler şu uykusuzluğu. ha bi de gece yarısı dana gibi acıkmamıza da bişi yapsanız ne güzel olur. ya bi de son bişey, hazır hoşlanmak filan demişken, böyle mesela birinden hoşlandığımızda hoop diye o kişi gelip ''hayatımın kadınısın/erkeğisin'' dese ve samanlık seyran olsa ya. ben elmayı seviyorum diye elma da beni sevse ya. hoş olmaz mı, bence olur. bak, bu yazıyı okuyanlar da hak verdiler bana. hadi o zaman gözüm, git bi koşu al gel şunları.





ps. taam ya biliyorum şimdi mesela ben elmayı seviyorsam elma gelip bana ilan-ı aşk etti diyelim. ve o sırada elma da hayvanlar gibi armuda abayı yakmış diyelim. bu durumda elma gelip bana evlenme teklifi ederse armut üzülmez mi diye sorabilirsin. e onu da bilimadamları çözsün abi, şimdi herşeyi de benden beklemeyin. bu arada ilkokulda bizim sınıfta olan çocuklar bu yazıyı okuduysanız sakın üstünüze almayın he mi canım. aferin.

2 yorum:

  1. Yazınızı keyifle okudum aslında bazı kısımlarında kendımı buldum diyebilirim. Düşündümde bazılarımız gerçektende nasıl başlarsak öylede gidiyoruz, 'nasılda aptalmışım' sorusunu bu günlerde bende sorar oldum.

    YanıtlaSil
  2. öncelikle teşekkürler :)
    ya hep Merkür'dendi bu durumlar ama bugün itibariyle şükürler olsun gitti. ya aslında illa Merkür geri gitmese de insan bazen böyle tuhaf hissediyor, kendini tanıyamıyorsun filan. ama arada böyle bi yoklayıp gitmesi de iyidir, kendimize geliyoruz sonrasında.

    YanıtlaSil