bana hediye bırak bütün kederleri ben ağlarım ikimizin yerine

son günlerde kendimde gözlemlediğim dokunsalar ağlayacak hallerim gözümden kaçmıyor. oturduğum yerde salak salak şeyleri aklıma getirip kafayı takıyorum. asla mantıklı olmayan şeyler için ağlayacak boyuta geldim. adın ne deseler ''üfff snane beee:'( !!1!!'' diycem resmen. az önce bulaşık makinasına deterjan koyarken gözlerim doldu. deterjan kapsülünün ortasındaki kırmızı topik düştü kırıldı ve kayboldu:'( içim burkuldu. yuvasından ayrıldı uzaklara gitti çok uzaklara ve ben onu bulamadım. kendime kızdım nedennn haa nedenn ona sahip çıkamadım o gitti ve bi daha dönmeyecek. benim yüzümdeeğğnn!! diye içimden kendime bağırdım çağırdım ortalığı birbirine kattım. ikiye ayrılmış kırılmış boynu bükülmüş annesi babasını makinanın deterjan gözüne koydum onlara veda ettim. ortalarındaki minikleri, evlatları, kırmızı topik artık yok ve onlar kırmızı topik olmadan yollarına devam edecekler. ben bu acıya nasıl dayanacağım..

nerde bi depresif şarkı var onu bulup açıp ağlıyorum. neler neler dinliyorum ama. bunu neden yaptığımı bilmiyorum. ''efkarım birikti sığmaz içime bin sitem etsem de azdır kadere gülmeyi unutan yaşlı gözlere mutluluktan bir haber ver dilek taşı'' dinliyorum şu an. sözlere bakar mısın. işte böyle şarkıları dinleyerek ''beni anlatıyor böhüüü:'('' diyip diyip höykürüyorum. hayır hayır depresyonda değilim sadece kendime işkence etmeyi seviyorum. niye çünkü salağım! gerçek bir salak! kalk gez toz ye iç dimi ama yok. bunları yapmayıp hayatın tokadını yemiş gibi iki gözü iki çeşmeyim. biraz önce feyste kızın biri ''buu düNyaaa o yokken eLbet döneCekk...bıRakın bıRakıN gitsin..'' yazmış benim yine gözüm doldu. fonda çalan şarkı aynen şu: ''seni yakacaklar benim yerimee seni Allah bile affetmeyecekk!!'' ah ulan ah. tutmasalar var ya gündüz gözüyle rakı sofrası kurcam ortaya o boyuttayım şu an. evdekiler de artık deli gözüyle bakıyolar eminim yani. böyle kendi kendine ağlayan bi tip düşün. durmadan arabesk dinleyen, odasına kapanan, odadan çıkınca da dizinin filmin en acıklı sahnesinin çıkmasını bekleyen çıkınca da onda kendini bulup kendine üzülen bi ergen oldum çıktım. saniyeler önce twitterda sevgililer günüyle ilgili bi tivit gördüm bu sefer de sevgililer günü için üzülmeye başladım. bana neler oluyor?!?!!

sadece uyumak ve yemek yemek istiyorum. geri kalan herşey gözüme aptalca geliyor. bazı kızlar var mesela. kafası o kadar rahat ki. kafa boş yani düşüncek bişi yok. düşündükleri tek şey kıyafetleri ve dinledikleri müzikler. onlar kadar boş olmak isterdim. bazen kafamda depresyondayım şarkısı çalıyor. ama depresyonda değilim, unutulmadım ve sevgilimden ayrılmadım(bir sevgilim bile yok anlıyor musun!!). benim bütün bu şarkıları dinleyip onlarla ağlamam, öyle olduğum anlamına gelmiyor. mutsuz olduğumu sanmıyorum, benimki huzurdan huzursuzluk çıkarmak, buna kısaca rahat batması diyoruz. ama bu böyle gitmez. benim en kısa zamanda silkelenmem lazım bunu biliyorum.

ERGENLİĞE DÖNÜŞ diye bi film yapmak istiyorum başrolde de kendim oynamayı düşünüyorum. valla çok iyi rol yaparım o role büründüm çünkü. hem paraya para demem. misler gibi. bide ödül törenine çağırdılar mı, hemen oscar almış havasına girerim. sahneye çıkınca söyleyeceklerim bile hazır yani bu kıyağımı unutmayın sevgili yetkililer.



ps. Alişan ve Demet Akalın için imza toplayan melekler benim için de bişiler yapın artık lan ayıp günah