26 Haziran 2012 Salı

welcome to the depresyon

sanırım depresyona girdim! depresyona girmek bende artık ritüel olduğu için, yiyip içmek kadar sıradan ve doğal bi hale geldiği için şaşırmadım. ama o kuruntular, o durmadan gelen ağlama isteği, ''herşeyi bırakıp çekip gidicem :'( '' ayakları yok mu, çekilir dert değil. istersen 100 yıldır depresyona gir çık, ne kadar alışırsan alış, ''buyur gel canım ben de seni bekliyodum nerde kaldın'' diyecek boyuta geç, insan depresyona girince yine kendini kaptırıyor işte. ''sakin ol. şu an depresyondasın ve böyle düşünmen normal. çünkü depresyondasın. ama en kısa zamanda normale dönüceksin'' butonu olsaydı emin ol çoktan kırılmıştı, öyle abanırdım o butona yani. ama maalesef öyle bi buton yok. ve ben yine her zamanki gibi, aynı animelerdeki kızlar gibi gözlerimden yaşlar fışkırır boyuta geldim çoktan. gelsene su çok güzel asdfg.

baktım birkaç gündür uyandığımda bi boşluk hissi, ''bu ben değilim kimin hayatını yaşıyorum allam kendi hayatıma seyirci oldum'' duygusu, içimden hiç bir şey yapmak gelmiyor gelse de hemen sıkılıyorum, öküz gibi iştahım arttı filan. dedim tamam depresyon göründü. direk depresyon sınırı tabelasını gördüm, rakımdır nüfustur gördüm yani. sonra fifuvv son gaz depresyon.

twitter'da romantik hüzünlü laflar filan görünce gözlerim doluyor, sadece depresif şarkılar dinlemek istiyorum, sadece tatlı yemek istiyorum, normalde lavaboya gitmeye üşenen ben tatlıcı tombağa sardım kazandipleri tavuk göğüsleri evdekiler parmaklarını yiyor kalkıp dükkan bile açabilirim yani o derece, anneme durmadan ''anne şunu pişirsene, anne ya bunu yapsana'' diye yemek isimleri sayıyorum, ütü yaparken üzülüyorum, balkonda anne kız çay içerken ''100 yıl yaşamıycaz :'( '' diye ağlamaya başlıyorum filan.

bi de telefon bekliyorum acanstan. adamlarda tık yok. dün yine aradım, patronlar Cannes'dan yeni dönmüşler arıycaklarmış. kaç haftadır bekliyorum. trip atan sevgili gibisin canım acansım, ben aramayınca aramıyon lan. zaten depresyondayım bi de siz üzüyosunuz canım benim yapmayın böyle :(


test edildi onaylandı, depresyondaymışım

evden çıkmak istemiyorum, giyinmek süslenmek oje sürmek fön çekmek eyeliner çekmek istemiyorum. durmadan söylenen ''gençsin çık gez dolaş bugünlerin tadını çıkar'' sözüne uymak istemiyorum. yaşlanmış hissediyorum, bi yolunu bulup sakin bi tatil beldesine gitmek istiyorum.

mesela her gün günlük burç yorumuma bakmadan kahvaltı yapmam. son birkaç gündür astrologlar da aynı şeyi söylemeye başlayınca kıllandım. depresyonda olduğumu ima eden laflar filan, adamlar ciğerimi biliyolar yaa görüyomusun diye şaşkınlıkla okurken ''ühüüğğ evett yaa, depresyondayııım'' diye hak vermeyi de unutmuyorum.

oturup magazin izliyim diyorum, tatilde sevgilisiyle elele gezen ünlüleri filan görünce depresyonum artıyor. ağlamıycam hayır diye kendimi tutmaya çalışsam da kültürsüz, kişiliksiz, boş bazı ünlüler bile bu kadar mutlu benim günahım neydi diye içim kan ağlıyor. bu depresyon denen gerizekalı daha ne kadar devam eder bilmiyorum ama, olm sana 3 gün mühlet. bak bu hafta bittin bittin, hele bi haftasonu seni burda göreyim var ya işte o zaman.. ühühü nolur gitt :(

3 yorum:

  1. senin baya uzun sürmüş ya kötü :( benim en fazla 2 saat falan sürüyor bu. tabi ona depresyon denmez de iç sıkıntısı gibi bişi.. allah düşmana vermesin! inşallah atlatırsın :)

    YanıtlaSil
  2. umarım. yok ama depresyon böyle anacım keşke o kadarcık sürse.. bakalım yaa bugün kurtulmaya çalışcam bana şans dileyim ^_^

    YanıtlaSil