and the oscar goes to Reklamcıinsankişisi

şu an bu satırları yazarken bile kalbim güm güm atıyor. 23 Kasım Çarşamba günü Hürriyet'in Blog ödülleri gecesine gidiyorum!
geçen gün, fosur fosur uyurken baktım sanki biri başucumdaki komidini tırmalıyo. o ne lan King Kong eve mi girdi naptı diye gözlerimi ovuştururken meğer telefonum titriyomuş, sessizdeydi. elime aldım baktım bi numara arıyo ama tanımıyorum. gözlerim zor açılıyo, sabahın 11'i. evet 11 pek sabah olmuyo ama benim için sabah işte olm. açsam mı açmasam mı derken nasıl olduysa telefonu kulağımda buldum. baktım ses yok, ben de bişi demiyorum. sonra cırtlak bi kız sesi

-iyi günler biz Hürriyet'ten arıyoruz blog ödülleri için. törene katılıcak mısınız?

hemen heyecan yaptım gözler fıldır fıldır

-ne? e-evet katılıcam. kazandım mı?(burda bağırdım tabi sevinçle)
-hayır törene katılacak olanların listesini hazırlıyoruz. sizi de yazıyorum öyleyse.
-evet evet katılcam yazın(sesim sabah sabah bi travesti gibi çıkıyo. bunu düşünüp üzülüyorum, gıcık tutmuş bide sesim çıkmıyo öğöğö diye boğazımı temizliyorum bi yandan. rezil oldum, bi yandan kızı anlamaya çalışıyorum)
-tören çarşamba günü.. bla bla bla
-teşekkürler.

telefonu kapattım, başımın üstünde hemen ampul yandı. oha, törene ben de gidiyorum! uyku filan kalmadı, başımı yastığa tekrar koydum neler giyceğimi düşünüyorum. saçımı nasıl yapsam, üff tek kişilikmiş davetiye malak gibi kalcam orda kimseyi de tanımıyorum. salak, nasıl tanıycaksın törende basın mensupları, reklam ajansları, medya filan var nasıl tanıycaksın zaten. yerimde duramıyorum, kalktım yüümü yıkadım, kendime gelmeye çalışıyorum. bu insanlık için küçük ama benim için büyük bi adım. kendimi sahnede hayal etmeye başladım. böyle oscar kazanmış hollywood starları gibi. ismim okunuyor, ben gayet şıkır şıkır giyinmişim çok cool bi şekilde sahneye yürüyorum pat diye ayağım takılıyo ama düşmüyorum. tabi karizma yerlerde(hayalimde bile sakarım yaa!) öhöhmm hiçbişi olmamış gibi gülümsüyorum şirinlikler falan. sahneye çıktığımda donakalıyorum! karşımda koskocaman bi salon ve ana baba günü, oha lan burda kaçbin insan var derken, herkesin bişi söylememi beklediğini görüyorum. mikrofona yaklaşıyorum. o da ne, anaa sıçtım! ne diycem lan şimdi, bunu hiç düşünmemiştim. neyse teşekkür ediyorum, gülümsüyorum, gözüm dolmuş gibi yapıyorum, sakinleşmeye çalışıyorum, ödülümü havaya kaldırıyorum ve sahneden iniyorum.

haftalardır bekledim ve sonunda listedeyim! ama finalistleri hala açıklamadılar. ilk 3'e girdim mi, üff kaç oy aldım acaba, daha kaç rakibim olduğunu bile bilmiyorum diye diye 1,5 aydır stresten yemeden içmeden kesildim, 1 kilo vermişim hatta. çoğu gitti azı kaldı, yüzdüm yüzdüm kuyruğuna geldim. resmen 3 gün kaldı. ben şu an sadece ne giyeceğime odaklandım, şimdi abartıp kına gecesine gider gibi giyinip boya küpüne düşmüş gibi gidip rezil olmayayım. kot giycek halim de yok lan koskoca tören. sanırım yarın çıkıp alışveriş yapıcam, yapmam lazım yani. sahnede ne söyleyeceğimiyse hala bilmiyorum, birazdan kalkıp yutupdan oscar kazanmış hollywood aktrislerini izlemeyi düşünüyorum. bana şans dileyinn^_^