9 Şubat 2011 Çarşamba

-hastasın sen! -evet hastayım ben.


hayatımın en berbat günlerinden birkaçı işte. oturma yerlerime yediğim iğneler, durmadan yuttuğum haplar, öksürürken boğazlarımda ve göğüs kafesimdeki batan ağrılar, oturma yerlerimin üzerine oturamayışım, üstüne bi de hiçbir şeyden geri kalmayayım düşüncesiyle çıkagelen soğuk algınlığı, şırıngalarla içimi gitgide kemiren pislik ilaçlar; o şırıngalar şuurumu, şiirlerimi, neşemi, canımı alıyorlar sanki.

-geçmiş olsun.
-sağolun.
(iğnenin tenimdeki o tarifsiz sızlatıcı batışı. kendimde olmadan verdiğim teşekkür cevabı. en son çocukken popomuza yemişiz şırıngayı. gururuna yediremiyo insan bi taraftan. insanız ya, bu halde bile gururu düşünebiliyoruz işte dangalak dangalak.)

neyse ki iki gün önceki kadar hapşurmuyorum. sadece kuru öksürükler, sadece ciğerlerimdeki bu akılalmaz ağrılar, şuurum yerinde değilmişçesine ne yaptığımı ne yediğimi kimi zaman nerde olduğumu bilmediğim, düpedüz ruhsuz bi biçimde bedenimi ordan oraya sürüklemek işte.


5 gün oldu. berbat bi haldeyim.




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder