12 Ağustos 2010 Perşembe

aynı nehirde iki kere yıkanamazsın,bi kere yıkandın tamam çıkabilirsin artık yeter çok kaldın


değişiyosun.dönüşüyosun.eskiden olmadığın,belki olucağını düşünmediğin bile biri oluyosun.buraya kadar tamam.arada muhalefet yapıcak olanlar da var kabul.''ben doğduğumdan beri aynıyım.7'mde vıdı vıdı 70'imde vıdı'' muhabbetleri gırla olucaktır.ama ya sandığın gibi değilse,hiç düşündün mü bunu?
uyuduğunda milyonlarca hücren ölüyo mesela,ölüyosun bildiğin.sabah uyandığında bambaşka bi insan olduğun anlamına gelmez mi bu peki?abarttım belki,sırf vücut kendini yeniliyo diye sabah millete bağırıp çağırıp ''ben nerdeyim uleayynn!!!'' diye çıldırıcaz demiyorum.dün naptığını unutup,hatta inkar edip sadece bugün olduğu kişiye odaklanan bi insan evladı olucaz da demiyorum.hatta öyleleri,yarın nolucağını,nasıl bi insan olucağını da kestiremezler.bi nevi rotasız bi gemi olduğumuz anlamı çıkarılmasın anlatmaya çalıştığımdan.demek istediğim şu ki,hayatta herşey değişiyorken,koca Herakleitos bile aynı nehirde iki kere yıkanılamayacağını buyurmuşken,sen istesen de değişmicem banane diye ayak dire.diret.bu sıcakta,nerden çıktı bu konu bu ağır muhabbet diye ben de soruyorum kendime.ne bileyim saçmalamadığım bigün yok ya hani benim,bunu yine görün istedim belki de kim bilir.zaman zaman kişi gem vuramıyo aptallıklara,boşveremiyo saçmalıklara,normal olmayan biri gibi davranmaya çabalamaktan alamıyo kendini işte.geniş zamanda düşünmek gerek tabi bunu.çünkü kanımca bu çok geniş bi durum.baya bildiğin bi ömür böyle gezenler var.ilerde,mesela bi 10 yıl sonra ben de hala böyle olur muyum diyorum kendime.kendine haksızlık etmek,kendi kendini yerin dibine sokmak olarak algılayabilirsiniz yaptığımı.ama ne insanlar gördük,gördük ne aptalca bi kendini beğenmişlikle kendilerini uyuttuklarını,uyuşturduklarını kalplerini kendilerinin bile inanmadıkları bi yalanla.anladık ki bi işe yaramıyo o şey.zaten bi yerde kendini çok beğenen,öven,bıraksan kendini yalayacak insan varsa kaç kurtul derim.nerde bi kendinden nefret eden,bi b.ka yaramadığını ve uzun vadede asla yaramayacağına tüm bünyesiyle itimat eden biri varsa hep o gruba girer.girer de bi ömür çıkamaz.bu böyledir.abartıda hep bi başaramayış,beceriksizlik,kendine güvensizlik falan filan vardır zaten.neyse ne diyodum...hah,hani her daim saçmalayışlarımı dile getiriyorum diye,'varsın kırmızı ışıkta dursun otomobiller ben serilip yere gökte kaç yıldız var acaba diye sayacak kadar hayalperest,pervasız,korumasız ve sonsuza kadar salak kalacağım' sözünü buldum bulalı manasızca daha bi hoşnut hissetsem de burda kendine son raddeye kadar güvenen,kendine aşık,narsistin kralıyım anlamı yok.olamaz da.yukarda vızırdadıklarıma rağmen yani.zaten sonsuza kadar salak kalıcam diyen birinin o özellikleri üstünde taşıması diye bişey olamaz.XL olur üstünde,taşıyamaz.nerden nereye geldik...bak aynı yazıda anlam bile değişiyorken kısa bi zaman diliminde,insanoğlu kuş misali bugün burda yarın nerde kim bilir.bugün böyle yarın nasıl olucak muallak(otomatiğe bağlamış blog yazarı stayla).



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder