30 Ağustos 2010 Pazartesi

bir ben aranıyor

şehirlerarası araba yolculuğunda gibiyim.yorgunum.gözlerimi açtığımda başka bi şehirde olmayacağımı kim bilebilir?ya da konuşsam gerçekten,yalnızlığın yollarından fersah fersah ve gerisin geri döneceğim belki.çoğu zaman bulduklarım mutlu etmedi beni.aramaktan vazgeçtiğim an bi mucize olmuş gibi geri dönüşümsüz bi saadete ereceğim kim bilir.aptal senaryolar yazıp,akışına bırakır gibi yapıp ama aslında akışına bırakmayı bi türlü beceremeyip müdahale etme yetkisini kendimde illaki görmek,yapmam gerekenleri elimin tersiyle itip beni aslında bi adım ileri götürmemiş eylemlerle sonradan hep pişman kalarak yaşamımı resmen bi filmi izler gibi uzaktan izlemek artık kabak tadı veriyor.
böyle durumlarda bulunduğun yeri terkedip gitmek tek çare gibi bişeydir.tebdil-i mekanda ferahlık var olmasına da...benim yerime derslere girecek,o ferahlık olan mekanı bulucak,bilet ayarlayıp şappadanak bavul hazırlama işlemlerine girişecek biri lazım.tabi bi de gitmek için benim ikna olmam lazım.tabi böyle bi olasılığın imkansızın hudutlarını da aştığını kafama sokmam lazım.kısaca benim yerime 'yaşayacak' birini bulmak lazım!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder